Wat is heet

    Beste e-bike verzekeringen van 2023: een overzicht

    March 30, 2024

    Recensie: Pinokkio, Eenhoorn Theater – Alles Theater

    January 4, 2022

    Een bioscoop in huis

    February 12, 2023
    Facebook Twitter Instagram
    Trending
    • Beste e-bike verzekeringen van 2023: een overzicht
    • Een bioscoop in huis
    • De Miami Dolphins 2022 Cheerleaders – Ultieme cheerleaders
    • Recensie: Anything With a Pulse, Park Theater
    • 100.000 carrières voorbij en groeiend! – Ultieme cheerleaders
    • Recensie: Pinokkio, Eenhoorn Theater – Alles Theater
    • ‘The Dark Pictures Anthology: The Devil in Me’ is nu uit
    • Cheerleaders van Tampa Bay Buccaneers – Ultieme cheerleaders
    Facebook Twitter Instagram YouTube
    Citizenkane.beCitizenkane.be
    • Home
    • Drama
    • Dansen
    • Verschrikking
    • Grappig
    Citizenkane.beCitizenkane.be
    Home»Drama»Recensie: Kin, Lion en Unicorn Theater
    Drama

    Recensie: Kin, Lion en Unicorn Theater

    DjangoBy DjangoNovember 5, 2021Updated:November 20, 2022No Comments4 Mins Read
    Share
    Facebook Twitter LinkedIn Pinterest Email

     

    Recensie: Kin, Lion en Unicorn Theater

    Kin richt zich op twee zussen die herenigd worden door de naderende dood van hun vader. De zussen Sarah (Priti Colbeck) en Lily (Matsume Kai) hebben heel verschillende kijk en kijk op het leven. Sarah is gedreven door haar carrière en gebruikt haar werk en drukke schema om haar gebrek aan toewijding aan welke vorm van relatie dan ook te verklaren. Lily, aan de andere kant, is gebonden aan plicht en verantwoordelijkheid en zorgt voor haar eigen gezin en haar in wezen vervreemde vader, ondanks de fouten die hij in het verleden heeft begaan. In de 70 minuten die het duurt, zijn schrijver (Max Dickins) en regisseur (David Fairs) in staat om een ​​significant…

    Beoordeling

     

    60

     

    Mooi zo

    Een hartstochtelijk verhitte confrontatie tussen twee zussen die op briljante wijze laat zien hoe lelijke en explosieve verborgen wrok in de loop van de tijd kan toenemen.

     

    Familie richt zich op twee zussen herenigd door de naderende dood van hun vader. De zussen, Sarah (Priti Colbeck) en lelie (Matsume Kai) hebben heel verschillende opvattingen en benaderingen van het leven. Sarah is gedreven door haar carrière en gebruikt haar werk en drukke schema om haar gebrek aan toewijding aan welke vorm van relatie dan ook te verklaren. Lily, aan de andere kant, is gebonden aan plicht en verantwoordelijkheid en zorgt voor haar eigen gezin en haar in wezen vervreemde vader, ondanks de fouten die hij in het verleden heeft begaan.

    Over de duur van 70 minuten heeft schrijver (Max Dickins) en regisseur (David Fairs) zijn in staat om een ​​aanzienlijke hoeveelheid materiaal te verweven door zich te concentreren op de interacties van slechts twee personages en hun verleden en verborgen wrok grondig te onderzoeken. Het raam van de flat, waar het hele toneelstuk zich afspeelt, wordt uitgebeeld door krijttekeningen van een raam op een schoolbord. De wissels tussen kalme, onverschillige koetjes en kalfjes en schreeuwpartijen worden slim onderschept doordat Lily de tekening van de zon wegveegt om deze te vervangen door de maan, of vice versa, op het krijtbord, terwijl het gebruik van achtergrondmuziek de passage van tijd zorgt voor een natuurlijke en realistische overgang tussen emoties. Hoewel het duidelijk is dat beide zussen gevoelens en boosheid jegens elkaar hebben opgekropt, zijn er ook hints van speelsheid en een verlangen om opnieuw contact te maken door herinneringen op te halen aan meer vreugdevolle ervaringen uit de kindertijd. Dit constante heen en weer tussen woede en vreugde wordt kunstig gebruikt om het verhaal vooruit te helpen.

    Het wordt herhaaldelijk vermeld dat Lily, ondanks haar schijnbare gebrek aan carrièregerelateerde successen, de slimme van de familie is. Toch is het Sarah die te ingewikkelde zinnen gebruikt, die soms het gevoel hebben alsof ze uit het hoofd zijn geleerd en uit een klassieke roman zijn gescheurd. Spaarzaam en op een gerichte manier gebruikt, zou dit Sarah’s verlangen kunnen laten zien om haar superioriteit ten opzichte van haar zus te tonen. Hoewel dit misschien de bedoeling was, is dit element niet voldoende gearticuleerd, waardoor het een te veel gebruikt gevoel krijgt. Het vervaagt dan de lijn of Sarah haar reacties opzettelijk heeft bedacht vanwege haar onzekerheden of dat dit gewoon haar normale, zij het onnatuurlijke, spraakpatroon is.

    Hoewel de zussen weer met elkaar verbonden zijn door hun zieke vader, verschijnt hij niet fysiek. Zijn niet-samenhangende gemompel is te horen via de babyfoon en onderbreekt af en toe de gevechten van de zussen. Hoewel het een bepaald niveau van komische en spanningsverlichting toevoegt, lijkt het niet nodig te zijn voor de voortgang van het verhaal. Aan het einde reflecteert Lily op de gelukkiger tijden die ze met haar zus deelde, terwijl ze beelden afspeelde van een ouderwetse filmrolprojector. Hoewel dit impact kan hebben, is de projectie te klein en de kwaliteit te laag voor het publiek om de details van wat er wordt getoond te waarderen.

    Afgezien van deze problemen is Kin goed gemaakt en realistisch, en toont het de spanning van confrontatie tussen twee zussen terwijl ze het tegen elkaar opnemen tijdens hun korte reünie. Het laat zien dat het verstrijken van de tijd wrokgevoelens soms niet afzwakt, maar juist emoties kan versterken.


    Geschreven door: Max Dickins
    Regie: David Fairs
    Geproduceerd door: Kean Street Productions

    Kin speelt t/m 19 november in Lion and Unicorn Theatre. Meer informatie en boekingen zijn te vinden hier.

    Share. Facebook Twitter Pinterest LinkedIn WhatsApp Reddit Tumblr Email
    Django
    • Website

    Related Posts

    Recensie: Anything With a Pulse, Park Theater

    January 6, 2022

    Recensie: Pinokkio, Eenhoorn Theater – Alles Theater

    January 4, 2022

    Recensie: Cyanide op 5, King’s Head Theatre

    December 1, 2021

    Leave A Reply Cancel Reply

    Our Picks

    De Miami Dolphins 2022 Cheerleaders – Ultieme cheerleaders

    February 1, 2022

    Cheerleaders van Tampa Bay Buccaneers – Ultieme cheerleaders

    December 2, 2021

    Batman is officieel DC’s krachtigste held in epische nieuwe kunst

    October 2, 2021

    Recensie: Cyanide op 5, King’s Head Theatre

    December 1, 2021
    Blijf in contact
    • Facebook
    • Twitter
    • Pinterest
    • Instagram
    • YouTube
    Over ons
    Over ons

    Deze website gaat helemaal over films die je graag ziet

    Facebook Twitter Instagram Pinterest
    Topkoppen

    Recensie: Cyanide op 5, King’s Head Theatre

    December 1, 2021

    Recensie: Anything With a Pulse, Park Theater

    January 6, 2022

    Type above and press Enter to search. Press Esc to cancel.